Prototyp

Kolejnym z omawianych wzorców kreacyjnych jest Prototyp (Prototype). Zastosowanie tego wzorca umożliwia tworzenie nowych obiektów na podstawie już istniejących, których nazywamy prototypami. Polega to na kopiowaniu już istniejących instancji i modyfikowanie ich, zamiast tworzenia nowych. Wykorzystywany jest najczęściej, gdy potrzebujemy utworzyć dużą liczbę obiektów tego samego typu lub obiektów o podobnych właściwościach. Dodatkowo, warto zauważyć, że kopiowanie gotowego obiektu jest szybsze niż tworzenie nowego.

Struktura

 

Uczestnicy

• Prototyp - deklaruje interfejs do klonowania siebie;
• Konkretny prototyp - klasa, która implementuje metodę klonowania siebie;
• Klient - wywołuje metodę Prototypu, która klonuje go.

Do implementacji tego wzorca tworzy się klasę abstrakcyjną z metodą służącą do kopiowania instancji. Metoda ta jest implementowana przez klasy dziedziczące, rozszerzając ją o swoje warunki i parametry wymagane do stworzenia zmodyfikowanego klonu.

Konsekwencje

• Pozwala na dynamiczne dodawanie i usuwanie obiektów (w czasie działania kodu); 
• przyspiesza powoływanie do życia dużych obiektów; 
• pracując na kopi obiektu unikamy ryzyka możliwości zmodyfikowania danych pierwotnego obiektu.

Zastosowanie

• Gdy chcemy tworzyć nowego obiekty na podstawie już istniejących, ewentualnie rozszerzając ich właściwości;
• gdy chcemy mieć możliwość przywrócenia obiektu do stanu, w którym się pierwotnie znajdował;
• gdy chcemy uniezależnić system od sposobu w jakim tworzone są w nim produkty;
• gdy nie chcemy tworzyć w budowanej aplikacji podklas obiektu budującego;
• gdy stan obiektów klasy może przyjmować tylko jedną z kilku różnych wartości – chcemy mieć możliwość tworzenia wielu podobnych obiektów, które mogą być łatwo modyfikowane. 

Przykład

Przykładem może być projektowanie systemu dla biblioteki, w którym potrzeba jest tworzenia obiektów książek z określonej kategorii książek o podobnych parametrach, różniących się jedynie nieznacznymi szczegółami, np. tytuł, liczba stron.

Źródła